Aşiq oldum yenə bir tazə güli-rənayə
Ey mələksima ki, səndən özgə heyrandır sana
Eşqdən canımda bir pünhan mərəz var, ey həkim!
Canı kim cananı üçün sevsə, cananın sevər
Məndə Məcnundan füzun aşiqlik istedadı var
Aləm oldu şad səndən, mən əsiri-qəm hənuz
Bilməz idim, bilmək ağzın sirrini düşvar imiş
Budur fərqi, könül, məhşər gününün ruzi-hicrandan
Buraxdı xakə hüsnün afitabi-aləmarayi
Vəh nə qamət, nə qiyamət, bu nə şaxi-güli-tərdir
Qamətin xidmətinə sərvin əyilməz başı
Qansı mahin bilməzəm mehrilə olmuş zar sübh
Qaçan kim, qamətindən ayrı seyri-busitan etdim
Qeyrə eylər bisəbəb min iltifat ol nuşləb
Qəbrim daşına kim, qəm odundan zəbanədir
Qəmdən öldüm, demədim hali-dili-zar sana
Qəmzə peykanın gözün mən mübtəladən saxlamaz
Qəmindən başə dün həsrət əlilə ol qədər vurdum
Qıymadın sakini-kuyin olana peykanın
Qıl, səba, könlüm pərişan olduğun cananə ərz
Qıldı zülfün tək pərişan halimi xalin sənin
Qıldı ol sərv səhər, nazilə həmmamə xüram
Qılsa vəslin şamımı sübhə bərabər, yox əcəb
Qurutmuş qaliba şövq odu Fərhadın közü yaşın
Degilsən çoxdan, ey gərdun, cahan seyrində yoldaşım
Demiş hər qönçəyə aşiqliyim razın səba derlər
Dərdi-eşqim dəfinə zəhmət çəkər daim təbib
Dəhənin dərdimə dərman dedilər cananın
Dəhənin şövqünü cansuz güman etməz idim
Dil ki, sərmənzili ol zülfi-pərişan olmuş
Dil uzadır bəhs ilə ol arizi-xəndanə şəm
Dostum, aləm səninçin gər olur düşmən mana
Dün könül dildarə şərhi-qəmi-pünhan etdi
Dürdvəş sərgəşteyi-camü xərabi-badəyəm
Ey bivəfa ki, adət olubdur cəfa sana
Ey əsiri-dami-qəm, bir guşeyi-meyxanə tut
Ey könül, yarı istə, candan keç
Ey gül, nə əcəb silsileyi-mişki-tərin var
Ey məzaqi-cana cövrin şəhdü şəkkər tək ləziz
Ey müsəvvir, yar timsalinə surət vermədin
Ey saçın fikri qamu sevdalərin sərmayəsi
Ey təğafül birlə hər saət qılan şeyda məni
Ey, hər təkəllümüm xəti-səbzin hekayəti
Ey xoş ol günlər ki, rüxsarın mənə mənzur idi
Ey xoş ol məst ki, bilməz qlp-aləm nə imiş
Eylə müstəsna gözəlsən kim, sənə yoxdur bədəl
Eyş üçün bir türfə mənzildir bahar əyyamı bağ
Eşq ətvarın müsəlləm eylədi gərdun mana
Əql yar olsaydı, tərki-eşqi-yar etməzmidim
Eşigin daşini qan ilə yudu çeşmi-tərim
Əgər çıxsaydı dərdin cismdən, derdim ki, candır bu
Əgərçi iynə tək keçdim cahanın cümlə varından
Ələ alır gəzicək ol güli-rəna ətəgin
Zairi-meyxanəyəm müğ səcdəsidir taətim
Zülfi kimi ayağın qoymaz öpəm nigarım
Yar vəslin istəsən, kəsmək gərək candan təmə
Yar qılmazsa mənə cövrü cəfadən qeyri
Yar hali-dilimi zar bilibdir, bilirəm
Yenə ol mah mənim aldı qərarım bu gecə
Kəmali-hüsn veribdir şərabi-nab sana
Könlüm açılır zülfi-pərişanını görgəc
Gəlir ol sərvi-səhi, ey gülü lalə, açılın
Gər deyil bir mah mehrilən mənim tək zar sübh
Gördüm ol xurşidi-hüsnün, ixtiyarım qalmadı
Görməsəm hər göz açanda ol güli-rəna üzün
Mehri könlümdə nihan olduğun ol mah bilir
Əzbər olmuşdur dilimdə şanlı namın, ya Əli
Məskən, ey bülbül, sənə gəh şaxi-güldür, gəh qəfəs
Məhşər günü görüm derəm, ol sərvqaməti
Mürdə cismim iltifatından bulur hər dəm həyat
Ney kimi, hər dəm ki, bəzmi-vəslini yad eylərəm
Nə görər əhli-cəfa məndə vəfadən qeyri
Pənbeyi-daği-cünun içrə nihandır bədənim
Rəhm et, ey şəh, məni-dərviş çəkən ahlərə
Riştədir cismim ki, dövri-çərx vermiş tab ona
Saqiya, mey sun ki, dami-qəmdürür huşyarlıq